Chan eil seo - mar a tha fios againn nar luchd-ionnsachaidh - ro fhada air falbh bhon fhirinn.Tha sinne mar Ghàidheil fada ro mhath air a bhi a’ càineadh. Gu h-àraid, tha sinn fada ro mhaith air a bhith a’ càineadh is a’ gearan is gun a bhi a’ dèanamh càil ma dheidhinn nan cuspair is nan gearan a tha sinn a’ togail. Tha sinn ro mhath air a bhi a’ saoilsinn gur e nàimhdean a th’ ann an fheadhainn gun Ghàidhlig agus a bhi amharasach mu dhaoine a tha air a’ Ghàidhlig a dh’ ionnsachadh. An liuthad neach againn a tha cho searbh an aghaidh luchd-ionnsachaidh is daoine nach eil fileanta ann. Tha e mar gum biodh feadhainn againn a’ faighinn toileachais neònach a-mach as am faireachdainn gur sinne an fheadhainn mu dheireadh, agus gur sinne na ‘fìor Ghàidheil’.
Agus 's e Gàidheal a tha ga ràdh.
Rugadh agus thugadh mise sa Ghàidhealtachd cuideachd agus mo bheachd-sa tha seo uabhasach coltach ris an t-seasamh a bhios ann an aghaidh 'white settlers' a tha airson pàirt (ro?) dèanadach a ghabhal sa choimhearscheachd.
A thaobh an t-seantans mu dheireadh, tha sinn uile eòlach air na 'happy Cassandras': 'We're doomed, I tell ye, doomed!' , ach a bheil seasamh seo gu fìor cho bitheanta 's a tha esan a' cumail a-mach? An latha an-diugh fhèin?
Dè ur beachd?
Ceangal: http://heritage.caledonianmercury.com/2 ... -mor/00298